فیزیولوژی جانوری
حامد دانش پژوه؛ نسیم حیاتی رودباری؛ مهدی دیانت پور؛ یاسر تهمتنی؛ زهرا خدابنده جهرمی
چکیده
انجماد یک روش نگه‌داری طولانی مدت تخمک می‌باشد که در روش‌های کمکی باروری نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دو محلول انجمادی و دوستاکسل بر تغییر بیان ژن‌های اتوفاژی همچون Atg5 و Beclin-1 در تخمک MII موش سوری پس از انجماد شیشه‌ای با روش کرایوتاپ می‌باشد. برای رسیدن به این هدف، تخمک‌های MII موش سوری جمع‌آوری شده و در دو غلظت متفاوت ...
بیشتر
انجماد یک روش نگه‌داری طولانی مدت تخمک می‌باشد که در روش‌های کمکی باروری نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دو محلول انجمادی و دوستاکسل بر تغییر بیان ژن‌های اتوفاژی همچون Atg5 و Beclin-1 در تخمک MII موش سوری پس از انجماد شیشه‌ای با روش کرایوتاپ می‌باشد. برای رسیدن به این هدف، تخمک‌های MII موش سوری جمع‌آوری شده و در دو غلظت متفاوت از محلول‌های انجمادی اتیلن گلیکول 15%، دی متیل سولفوکساید 15% و سوکروز 5/0 مولار در گروه (VS1)A و اتیلن گلیکول 5/7 %، گلیسرول 5/7 % و سوکروز 5/0 مولار در گروه (VS2)B منجمد شدند و برخی از گروه‌ها قبل از انجماد تحت تاثیر دوستاکسل قرار گرفتند. پس از ذوب، تخمک‌ها لقاح داده شدند. درصد زنده‌مانی و لقاح تخمک‌های منجمد و ذوب شده ارزیابی و تغییر بیان ژن‌های (Atg5 و Beclin-1) با روش RT-PCR بررسی شد. نتایج نشان داد تفاوت‌های معنی‌داری بین درصد بقا و درصد لقاح گروه‌های انجمادی در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد (P<0.05). درصد زنده‌مانی و لقاح در گروه VS1 نسبت به گروه VS2 کاهش یافت. همچنین درصد زنده‌مانی و لقاح گروه‌های پیش انکوبه شده با دوستاکسل بیشتر از گروه‌های انکوبه نشده بود. این مطالعه نشان داد انجماد شیشه‌ای با کرایوتاپ، ترازهای نسخه‌برداری ژن‌های اتوفاژی را در اووسیت‌های MII منجمد ذوب شده تغییر می‌دهد همچنین پیش انکوبه کردن اووسیت با دوستاکسل قبل از انجماد شیشه‌ای می‌تواند تراز نسخه‌برداری Atg5 و Beclin-1 را در گروه‌های آزمایشی کاهش دهد و در بالا بردن درصد بقا و درصد تشکیل جنین‌های دو سلولی موثر واقع شود.
نعیمه دهقانی؛ مهدی دیانت پور؛ سیدابراهیم حسینی؛ زهرا خدابنده؛ حامد دانش پژوه
چکیده
دوستاکسل به‌عنوان یک عامل پایدارکننده می‌تواند به‌طور بالقوه آسیب وارد شده به اسکلت سلولی تخمک را در طول انجماد شیشه‌ای کاهش دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر داروی دوستاکسل بر روی درصد بقا و لقاح آزمایشگاهی تخمک‌ها پس از انجماد شیشه‌ای می‌باشد. موش‌های ماده نژاد NMRI با سن 8 تا 10 هفته با تزریق هورمون‌های PMSG و HCGتحریک تخمک‌گذاری ...
بیشتر
دوستاکسل به‌عنوان یک عامل پایدارکننده می‌تواند به‌طور بالقوه آسیب وارد شده به اسکلت سلولی تخمک را در طول انجماد شیشه‌ای کاهش دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر داروی دوستاکسل بر روی درصد بقا و لقاح آزمایشگاهی تخمک‌ها پس از انجماد شیشه‌ای می‌باشد. موش‌های ماده نژاد NMRI با سن 8 تا 10 هفته با تزریق هورمون‌های PMSG و HCGتحریک تخمک‌گذاری شدند. با استفاده از آنزیم هیالورونیداز 1/0% توده سلولی کومولوس اطراف تخمک برداشته شد. سپس تخمک‌ها به 5 گروه آزمایشی شامل گروه‌های کنترل، دوستاکسل، دوستاکسل+ محلول انجمادی، دوستاکسل+ انجماد شیشه‌ای و انجماد شیشه‌ای تقسیم شدند. تخمک‌های بالغ در محلول‌های انجمادی اتیلن گلیکول و دی متیل سولفوکساید با غلظت 15 درصد و ساکارز 5/0 مولار منجمد شدند. پس از ذوب، درصد بقا و لقاح آنها تا مرحله دو سلولی بررسی گردید. رنگ‌آمیزی میکروتوبول‌ها در تخمک‌ها با آنتی‌بادی آلفاتوبولین انجام شد. میزان لقاح هر گروه در مقایسه با گروه کنترل کاهش قابل‌توجهی نشان داد (001/0P =). میزان تشکیل جنین‌های دو سلولی در هر دو گروه انجمادی (دوستاکسل+ انجماد شیشه‌ای و انجماد شیشه‌ای) به‌طور قابل‌توجهی نسبت به غیرانجمادی کنترل (001/0P=) و دوستاکسل (004/0P =) پایین تر بود. نتایج نشان داد درصد بقا و لقاح در گروه‌های پیش انکوبه شده با دوستاکسل بیشتر از گروه‌های انکوبه نشده بود، بنابراین دوستاکسل با کاهش آسیب‌های وارده به اسکلت سلولی تخمک می‌تواند در بهبود تکنیکهای تولید مثلی مؤثر باشد.
